دری در بازار ترجمه جهانی به زبان درباری ساسانیان اطلاق نمی شود، بطور مشخص به شاخه ای از زبان پارسی که در افغانستان و ازبکستان و تاجیکستان زبان رسمی ست، اشاره دارد. این زبان شاخه ای از زبان پارسی است و با زبان پارسی در ایران تفاوت های مشخصی دارد. این تفاوت ها باعث نمی شود که دری زبان دیگری باشد ولی نباید تصور کرد که تنها در یعضی واژگان با یکدیگر اختلاف دارند.
بتدریج می توان با فهرست کردن این تفاوت ها، نکات جالبی را متوجه شد. (اگر خدا فرصت داد)
مطلبی که ذهنم را درگیر کرده، آینده در درخشان دری است. این زبان شیرین، سالهاست بدلیل جنگ های داخلی، نهاد رسمی ندارد (البته اگر فرهنگستان ادب داشتن، فایده ای هم داشته باشد) اما نویسندگانی از آن شهرت جهانی دارند مانند خالد حسینی
تعیین تکلیف برای واژگانی که در پشتو و دری بر سر آنها اختلاف هست هم کار دشواری است.
برخی واژگان انگلیسی یا زبانهای دیگر، گاه با تلفظی خاص آوا نویسی می شوند مانند کنترول و پروگرام و جنوری و گاه مثلا برای پروگرام واژه برنامه استفاده می شود.
دری در برزخ بدی قرار دارد.
بدلیل پراکندگی جغرافیایی مهاجرین، سیر ورود واژگان نظم مشخصی ندارد.
برخی از مهاجرین مقیم ایران بیشتر تحت تاثیر پارسی ایران، در دری آنها تغییراتی رخ داده و برخی مقیم کشورهای غربی و کلامشان بیشتر از واژگان انگلیسی تاثیر گرفته.
البته ایران با وجود داشتن مرز، بدلیل نداشتن رابطه، تاثیر مستقیمی بر دری نداشته و این تاثیر بیشتر از طریق مهاجران بازگشته به افغانستان منتقل شده است تا تاثیرپذیری مستقیم.
بعد از اشغال افغانستان، با ورود شرکتها و محصولات غربی و همچنین تمایل ارتش آمریکا به فرهنگ سازی و تربیت نیرو، شوک دیگری به زبان در حال وارد آمدن است.
سوی دوم برزخ، امید کسانی است که از کرانمندی زبان دری و شیرینی آن می گویند و باور دارند و فراخوان ایجاد فرهنگستان زبان دری می دهند و حتا اندیشه بنیاد فارسی‌زبانان جهان را در سر دارند.
امیدوارم دری، از این گرداب، به سلامت بگذرد و شیرینی آن، در گردش روزگار تلخ نگردد.
wittgenstein 